seyir-i-alem: * Kalpteki imanın alâmeti, küfürden kaçmaktır

1 Aralık 2017 Cuma

* Kalpteki imanın alâmeti, küfürden kaçmaktır

3 Aralık 2017, Pazar

Kalpteki imanın alâmeti, küfürden kaçmaktır

Sual: İman ne demektir ve kalpte iman bulunduğu nasıl belli olur, bunun alâmeti var mıdır?

Cevap: İmam-ı Rabbani hazretleri Mektûbât kitabının birinci cildi 266. mektupta buyuruyor ki: İman, Ehl-i sünnet âlimlerinin "rahmetullahi teâlâ aleyhim ecma'în" kitaplarında, dinden olduğu, yani inanılması lâzım olduğu bildirilen şeyleri, kalbin tasdik etmesi, kabul etmesi, inanması demektir. Kalbin inandığını, dil ile söylemek de lâzımdır demişlerdir. [Fakat söylemek, imanın kendisi olmayıp, kalpteki imanın bildirilmesidir. İmanı, özürsüz söylemeyen kâfir olur. İkrah, yani tehdit ile, yani ölüm veya bir uzvun kesilmesi ile veya şiddetli can yakılmakla zorlanınca, imanını saklamak af olur ve söylemeyen veya aksini söyleyen kâfir olmaz dediler. Bu eki (Milel-nihal) kitabından aldık.]

Kalpte iman bulunduğuna alâmet, küfürden teberrî etmek, kaçınmaktır ve kâfirlikten, kâfirlere mahsus olan şeylerden meselâ beline zünnar bağlamak ve bunun gibi, kâfirlik alâmeti olan şeyleri kullanmaktan sakınmaktır. Küfürden teberrî demek, Allahü teâlânın düşmanlarını sevmemektir. Kâfirler, kuvvetli, hâkim olup da, zararlarından korkulduğu zaman, kalbi ile sevmemek, korku olmadığı zaman, hem kalp, hem de her vasıta ile karşı koymak lâzımdır. Allahü teâlâ, Kur'ân-ı kerimde sevgili Peygamberine "sallallahü aleyhi ve sellem" kâfirleri ve münafıkları sevmemeği, çalışıp, onlardan üstün olmağı emir ediyor. Çünkü, Allahü teâlânın ve Peygamberinin "sallallahü aleyhi ve sellem" düşmanlarından uzak olmadıkça O ve Resûlü sevilmiş olmaz ve seviyorum demek doğru olmaz. Bir kimse, imanım var dese, fakat küfürden teberrî etmese, hem Müslümanlığa, hem de dinsizliğe inanmış, iki dinli olmuş olur ki, bunlara (Mürted) denir. Bunlara münafık gözü ile bakmak lâzımdır. Kalpte iman bulunması için, küfürden teberrî, elbette lâzımdır. Bu teberrînin en aşağı derecesi kalp ile teberrîdir. En yüksek, en iyi derecesi de, hem kalp ile, hem kalıp ile olmaktır. Yani, kalpteki ayrılığı söz ile, hareket ile belli etmektir. Fârisî mısra' tercümesi:

Düşmanlık etmedikçe, dostluk olamaz! (Mektûbât Tercemesi s. 370)