seyir-i-alem: * İslâmiyet, Allahü teâlânın rızasına kavuşturur

21 Aralık 2017 Perşembe

* İslâmiyet, Allahü teâlânın rızasına kavuşturur

23 Aralık 2017, Cumartesi

İslâmiyet, Allahü teâlânın rızasına kavuşturur

Sual: İslâmiyete uymayan kimse Allahü teâlânın rızasına kavuşamaz mı, Velî olamaz mı?

Cevap: (İslâmın beş şartı, insanı Allahü teâlâya yaklaştırmaz. Bunlar, insanların dünyada iyi huylu olmalarını, iyi geçinmelerini sağlar) diyen kimse (Zındık)dır. İslâmiyeti yıkmak istemektedir. İslâmiyet, Allahü teâlânın rızasına kavuşturur. İslâmiyete uymayanları Allahü teâlâ sevmez. Bunlara azab yapacaktır. Fakat, tasavvuf yolu, daha kolay kavuşturur derse, bu kimseye sözünü ispat etmesini söyleriz. Tasavvuf yolunun temeli, İslâmiyettir. İslâmiyete uymayan kimse Velî olamaz. İslâmiyete uymakta ve uydurmakta Şeyhayn en ileridedir. Zikir ve Murâkabe ile kalbi temizlemeğe çalışmak, İslâmiyete uymak demektir. İslâmiyetin delili, (Kitap), (Sünnet), (İcmâ'ı selef) ve (Kıyâs-ı fukahâ)dır. (Eshâb-ı Kirâm s. 212)

(İslâmiyet), Eshâb-ı kiramın ve Tâbi'în-i izâmın yani, Eshâb-ı kiramı görenlerin iman ettikleri ve yapıkları şeylerdir. Bunlar zamanında bulunmayıp, sonradan ortaya çıkan din bilgileri, Müslümanlık değildir. (Benim ve Eshâbımın yolunda olunuz!) hadîs-i şerifi, bunu göstermektedir. Vahdet-i vücûd bilgileri Seyyid-üt-tâife Cüneyd-i Bağdâdî zamanında da yoktu. (Mu'tezile), (İmâmiyye), (Zeydiyye) ve (İsmâîliyye) gibi sapık fırkalar da böyledir. Bunlar da, Selef-i sâlihînden sonra ortaya çıktı.

Resûlullahtan "sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem" başlayarak, Eshâb-ı kirama ve Tâbi'îne ve kalpten kalbe akarak ta zamanımıza kadar gelen feyzler ise İslâmiyyette vardır. Buna (İhsân) ismi verilmiştir. Sonradan (Tasavvuf) denildi.

İslâmiyetten olan şeyler, ihlâs ile, temiz niyet ile yapılırsa, kıymetli olurlar. Nefsin arzularına kavuşmak ve şöhret için olurlarsa, Allahü teâlâdan uzaklaştırırlar. Cehenneme sürüklerler.

Bir kimseyi Allahü teâlâya yani Allahü teâlânın rızasına, sevmesine yaklaştıracak işler İslâmiyyette bildirilmiştir. Bunlar arasından insanın hâline ve zamanına göre seçilir. Tasavvuf büyükleri, talebesini terbiye ederken yani yetiştirirken, onun çeşitli hâllerine göre, ona çeşitli vazifeler vermişlerdir. Faydalı işlerden birini ötekine tercih etmesi, ötekinin faydasız olduğunu göstermez. Her faydalı işte iyi niyete ehemmiyet verirler. İmâm-ı Gazâlî "rahmetullahi aleyh", her işte ihlâsa ehemmiyet vermektedir. Âyet-i kerimeler ve hadîs-i şerifler, İslâma hizmet etmeği emir ediyor. Cihadın ve ilim öğretmenin faziletine inanmayan, (Zındık)dır. (Eshâb-ı Kirâm s. 214)