seyir-i-alem: * Tadil-i erkân vacibtir

8 Kasım 2020 Pazar

* Tadil-i erkân vacibtir

8 Kasım 2020, Pazar

Tadil-i erkân vacibtir

Sual: Tadil-i erkân nedir, bilerek veya bilmeyerek yapılmazsa telafisi var mıdır, ne yapmak gerekir? Tadil-i erkânı terk etmenin zararları nelerdir?

Cevap: Namazın beş yerinde, tadil-i erkânı, unutmadığı hâlde, bilerek terk etse, İmâm-ı Ebû Yûsüfe göre “rahime-hullahü teâlâ”, namazı fasit olur. Tarafeyne göre, fasit olmaz. Lâkin vacibin kasten terki dolayısı ile, noksanın cebri için iade lâzım gelir. Unutarak terk edince (Secde-i sehv) lâzım olur.

Tadil-i erkânın terkinden, yirmialtı kadar zarar vardır:

1- Fakirliğe sebep olur.

2- Ahiret uleması, ona buğz eder.

3- Adaletten düşer, şehadeti makbul olmaz.

4- Namaz kıldığı mekân, kıyamet gününde aleyhine şehadet eder.

5- Bir kimse, tadil-i erkânsız namaz kılarken biri görüp söylemese günahkâr olur.

6- O namazın tekrar kılınması vacib olur.

7- İmansız ölümüne sebep olur.

8- Namazın hırsızı olur.

9- Kıldığı namazı, eski bez gibi -yevm-i cezada- yüzüne vurulur.

10- Allahü teâlânın merhametinden mahrum olur.

11- Allahü teâlâya münacatta, sû-i edeb etmiş olur.

12- Namazın fazla olan sevabından mahrum olur.

13- Sair ibadetlerin sevabının verilmemesine sebep olur.

14- Cehenneme müstahak olur.

15- Cahiller onu görüp, tadil-i erkânı terk etmelerine sebep olur. Bunun içindir ki, din adamının günâh işlemesi, daha çok azab çekmesine sebep olur.

16- İmamına muhalefet etmiş olur.

17- İntikalatta olan sünnetleri terk etmiş olur.

18- Allahü azîm-üş-şanın gazabına duçar olur.

19- Şeytanı sevindirmiş olur.

20- Cennetten uzak olur.

21- Cehenneme yakın olur.

22- Kendi nefsine zulüm etmiş olur.

23- Nefsini mülevves etmiş olur.

24- Sağında ve solunda olan meleklere eziyet etmiş olur.

25- Resûlullahı “sallallahü aleyhi ve sellem” mahzun etmiş olur.

26- Bütün mahlûkata zararı dokunur. Zira o kimsenin günahı sebebine, yağmurlar yağmaz, yerde ekinler bitmez ve vakitsiz olarak yağmur yağmış olup, fayda yerine zarar vermiş olur. (İslâm Ahlâkı s. 259)